Napisali list otwarty ➡️

Według rozgłośni RBB uchodźcy, którzy mają być odesłani do Polski, informują o poważnych nadużyciach, jakie ich tam spotkały.

Wielu migrantów, którzy mają zostać odesłani do Polski, mówi, że spotkała ich tam “przemoc, upokorzenie oraz system, który odstrasza, a nie chroni” – informuje regionalny nadawca dla Berlina i Brandenburgii RBB. Dziennikarze Roberto Jurkschat i Hanna Jarząbek opisują relację mężczyzny, który przedostał się do Polski przez granicę z Białorusią, a następnie dotarł do Niemiec. Teraz ma zostać odesłany z powrotem do Polski, gdzie – zgodnie z tzw. zasadami dublińskimi – jego wniosek o azyl powinien zostać rozpatrzony.

36-letni Zayed A. relacjonuje, że w kwietniu 2024 r. wyruszył z Jemenu przez Egipt, Katar i Rosję do Mińska, skąd w pięcioosobowej grupie udał się w kierunku granicy białorusko-polskiej. W lesie spędził dziesięć dni, usiłując przedostać się przez drut kolczasty i ogrodzenie. “Trzy razy przedostaliśmy się przez drut kolczasty na terytorium Polski. Powiedzieliśmy policji granicznej, że potrzebujemy pomocy. Pobili nas i zabrali z powrotem na Białoruś, a na jednego mężczyznę policja poszczuła psa” – relacjonuje uchodźca. RBB24 przytacza również doniesienia o przemocy panującej w białoruskich obozach dla zatrzymanych na granicy migrantów. Rozmówcy stacji twierdzą, że zostali zwolnieni z obozu pod warunkiem, że przekroczą granicę z Polską.

Zayed A. twierdzi, że jego grupa ukrywała się w lesie, usiłując dotrzeć do posterunku straży granicznej dalej w głębi terytorium Polski, aby poprosić o azyl.

Jak dodaje RBB24, w Niemczech uwagę na sytuację panującą w lesie na granicy polsko-białoruskiej zwrócili w liście otwartym uchodźcy przebywający w Centrum Dublińskim w Eisenhuettenstadt. “Doświadczyliśmy skrajnej przemocy w przygranicznym lesie” – cytuje stacja treść listu, który został niedawno opublikowany przez Brandenburską Radę ds. Uchodźców. “Przyjaciele zginęli w lesie wskutek pushbacków, bo doprowadziło to do niedożywienia i odwodnienia. Zostaliśmy pobici, zniszczono nam telefony, pogryzły nas psy i nie mogliśmy ubiegać się o azyl z powodu pushbacków” – napisali autorzy listu.

Według RBB24 osoby, które dotarły na posterunki straży granicznej w Polsce, “również donoszą o dyskryminacji i upokorzeniu”. Zayed A. twierdzi, że został “zamknięty w celi bez okna” i musiał się rozebrać do bielizny. Po dwóch dniach przedstawiono mu 20-stronicowy dokument bez tłumaczenia; mógł tylko przypuszczać, że jest to jego wniosek o azyl. Polecono mu następnie udać się do zamkniętego ośrodka dla uchodźców, który miał – według niego – wyglądać jak baza wojskowa i gdzie nie było nikogo, kto udzieliłby pomoc. Wówczas z grupą uchodźców zadzwonił do osoby, która miała zawieźć ich do Niemiec. I tak dostali się do Guben.

Zayed A. został zakwalifikowany jako tzw. przypadek dubliński, co oznacza, że miał zostać odesłany do Polski w celu rozpatrzenia wniosku o azyl. Jednak parafia ewangelicka w Berlinie udzieliła mu azylu kościelnego. Marita Lessny z tamtejszego kościoła mówi RBB24, że “regularnie słyszy podobne historie”. W rozmowach z poszkodowanymi zbiera informacje o warunkach życia uchodźców w Polsce – do dokumentacji, która może stanowić podstawę do pilnych wniosków odwoławczych przeciwko decyzjom dublińskim o odesłaniu do Polski. Według RBB24 relacje te “mówią o izolacji, nadużyciach i strachu przed koniecznością powrotu do Polski”.

Jak pisze RBB24 w obliczu krytyki, polski rząd zmodernizował i lepiej wyposażył niektóre otwarte ośrodki dla uchodźców. “Niemniej jednak sytuacja uchodźców pozostaje trudna. 18 euro kieszonkowego miesięcznie to często zbyt mało, by zapłacić za bilet autobusowy na obowiązkowe rozmowy z władzami azylowymi w Warszawie. Zakwaterowanie głęboko w lesie, na obrzeżach wiosek, gdzie kontakt z mieszkańcami jest prawie niemożliwy. Jeden z obozów znajduje się nawet obok poligonu wojskowego, gdzie uchodźcy – wielu z nich uciekających przed wojną w swoich krajach ojczystych – są narażeni na ostrzał i hałas ćwiczeń wojskowych” – piszą niemieccy dziennikarze

Mimo to – jak zauważają – pilne wnioski, odwołujące się od decyzji o odesłaniu do Polski rzadko są skuteczne. Według niemieckiego rządu w 2024 r. sądy administracyjne rozpatrzyły 284 takie wnioski – z czego tylko 34 zostały rozpatrzone pozytywnie.