Tragiczna historia 16-letniego Kuby z Tomaszowa Lubelskiego porusza serca. Wujek ujawnia dramatyczne szczegóły jego życia.

Kiedy w czwartek (5 czerwca) zaginął 16-letni Jakub z Tomaszowa Lubelskiego, jego bliscy do końca wierzyli, że odnajdzie się cały i zdrowy. Tak się jednak nie stało. Po trzech dniach poszukiwań, ciało Kuby znaleziono w lesie oddalonym o kilkaset metrów od jego domu. Śledczy ustalili, że nastolatek prawdopodobnie targnął się na swoje życie. Co pchnęło go do tak desperackiego kroku? Wujek Jakuba opisał gehennę, jaką jego chrześniak przeżywał od lat. “Przestał całkowicie chodzić do szkoły, nie wychodził do miasta bo był bity, poniżany, okradany i niejednokrotnie zastraszany” — napisał pan Rafał.

Tragiczna śmierć 16-letniego Kuby. Wujek opisał jego gehennę.
Tragiczna śmierć 16-letniego Kuby. Wujek opisał jego gehennę. Foto: google maps / Facebook
W czwartek, 5 czerwca, ok. godz. 16.00 Jakub wyszedł z domu przy Alei Południowej w Tomaszowie Lubelskim. Od tego momentu nie nawiązał kontaktu z bliskimi. Wiadomo było, że tego samego dnia chłopak zgubił telefon, o czym powiedział mamie. Mieli go razem poszukać. Umówili się, że gdy kobieta wyjdzie z pracy, Kuba ruszy w jej stronę i się spotkają. Nigdy jednak do tego spotkania nie doszło.

Policja wszczęła poszukiwania nastolatka. Jakuba odnaleziono dopiero po trzech dniach, ale na pomoc chłopcu było już za późno. Ciało nastolatka znajdowało się w lesie oddalonym o kilkaset metrów od jego domu. Prokuratura wszczęła śledztwo w sprawie śmierci chłopca.

Prokuratura Rejonowa w Tomaszowie Lubelskim wszczęła we wtorek śledztwo z art. 151 Kodeksu karnego, czyli w kierunku samobójstwa lub doprowadzenia do samobójstwa. To standardowa procedura w takich wypadkach. Najbardziej prawdopodobną przyczyną tragedii jest to, że doszło do czynu o charakterze samobójczym. Jeżeli śledztwo wykaże, że nie było udziału osób trzecich, to wtedy zostanie ono umorzone — powiedział “Faktowi” Rafał Kawalec, rzecznik Prokuratury Okręgowej w Zamościu.

W piątek, 13 czerwca, odbył się pogrzeb Jakuba. Kilka godzin przed ostatnim pożegnaniem nastolatka, jego wujek opublikował w mediach społecznościowych rozdzierający serce wpis, w którym opisał gehennę, jaką od lat miał przechodzić jego chrześniak.

“(…) Nie miał łatwego życia. Jako pierwsze dziecko przeżywał każdą kłótnię domową i miał złe wzorce. Co prawda były też pozytywne chwile w jego dzieciństwie, ale czym one są w porównaniu do tylu lat zagubienia. Myślę że bardzo przeżył rozwód rodziców chociaż nie mówił o tym wprost, żaden wujek nawet najlepszy nie zastąpi taty, nie wyobrażam sobie co czuje dziecko, kiedy w szkole na Dzień Ojca nie ma komu powiedzieć wierszyka, kiedy nie mógł się poskarżyć ojcu, że ktoś mu dokucza, każdy problem musiał rozwiązywać z mamą. Lata mijały a to wszystko potęgowało u niego zagubienie, problemy ze zdrowiem na tle emocjonalnym” — opisuje pan Rafał

W dalszej części wpisu wujek Jakuba pisze o problemach chłopca z rówieśnikami.

“Miał problemy z rówieśnikami w szkole i poza nią, z roku na rok jego zachowanie zmieniało się, popadał w coraz większą depresję (tak myślę bo nie jestem specjalistą). Nie mógł pożalić się ojcu, mi wujkowi zbyt wiele też nie mówił (…) Był oceniany przez inne dzieci, a także rodziców tych dzieci z zewnątrz, przez pryzmat tego co robił a nie tego dlaczego to robi, co czuje, jakie ma problemy. Myślę, że nie był odpowiednio chwalony, tak jakby tego chciał, za dobre uczynki, za to za te złe był karcony z podwójną siłą. Więc tutaj dochodzi jeszcze gniew, z którym musiał się zmagać. To wszystko spowodowało, że nie chciał chodzić do szkoły i codziennie widywać tych ludzi. Zmiany placówek też nie pomagały, bo to było ciągle to samo miasto, ci sami ,,koledzy” a Tomaszów jest zbyt mały, żeby uciec od problemów z podwórka” — czytamy.

Mężczyzna przywołuje też sytuacje, w których chłopiec miał otrzymywać pogróżki.

“Pamiętam sytuację, kiedy dostawał wiadomości z pogróżkami, ze zdjęciami naszego domu. W tym samym momencie pokazał mi to, wtedy od razu zareagowałem, wyszedłem przed dom gdzie stała grupka młodzieży, rozbiegli się widząc, że ktoś staje w jego obronie, jeden z nich zaczął uciekać rowerem, ale go złapałem. Jednak co miałem zrobić, kiedy Kuba stanął z tym ,,oprawcą” oko w oko i nie wydusił z siebie ani słowa. Tak był zastraszony. Puściłem chłopaka do domu bez żadnych konsekwencji. Rodzice tego kogoś pewnie do dzisiaj nie wiedzą o tym incydencie, być może głaszczą go po głowie za to jakim jest przykładnym synem” — pisze rozgoryczony mężczyzna.

Dodaje, że po tym incydencie “prześladowcy” Kuby przestali nachodzić go w domu, ale wówczas koszmar przeniósł się na ulice miasta.

“Nic nie dały też zgłoszenia na policję, że jest terroryzowany. Dopiero po kilku latach zdiagnozowano u niego ADHD oraz inne przypadłości, a te wszystkie złe przeżycia potęgowały postęp kolejnych chorób i rozpacz. Niestety, kilka dni temu okazało się, że leki oraz psychologowie nie dali rady mu pomóc. Być może to dziecko miało już w sobie tyle bólu, tyle żalu, że te diagnozy były zwyczajnie nietrafne i złe” — uważa pan Rafał