Te słowa naprawdę wbiły w fotel.

Wiadomość o odejściu Agnieszki Maciąg uderza z siłą, której trudno było się spodziewać po kimś, kto przez lata kojarzył się wyłącznie z życiem, spokojem i nieskończonym optymizmem. Przeszła drogę, która wydaje się gotowym scenariuszem na kilka życiorysów: od topowej modelki podbijającej wybiegi w Paryżu i Nowym Jorku, przez dziennikarkę i piosenkarkę, aż po rolę duchowej przewodniczki tysięcy Polek. To, co w jej historii jest najbardziej uderzające, to moment, w którym postanowiła zostawić blichtr wielkiego świata na rzecz poszukiwania wewnętrznej równowagi. W czasach, gdy wszyscy biegniemy po więcej, ona zaczęła pisać o tym, jak zwolnić i docenić codzienność. Jej książki i wpisy na blogu nie były tylko poradnikami o zdrowym jedzeniu czy jogdze. Dla wielu kobiet stały się rodzajem bezpiecznej przystani, dowodem na to, że można się zmienić, wybaczyć sobie błędy i zacząć od nowa, bez względu na metrykę.

Odeszła nagle, zostawiając po sobie ciszę, która jest tym boleśniejsza, że wypełniona była wcześniej jej kojącym głosem. Była postacią rzadką w dzisiejszych mediach – kimś, kto zamiast kontrowersji, wolał budować wspólnotę opartą na dobru. Niektórzy zarzucali jej zbytnią idealizację rzeczywistości, ale patrząc na reakcje ludzi, widać wyraźnie, jak bardzo potrzebowaliśmy jej wizji świata, w którym najważniejsza jest miłość i wdzięczność. Jej śmierć to nie tylko koniec pewnej kariery, ale przede wszystkim zamknięcie ważnego rozdziału w polskiej kulturze popularnej. Maciąg udowodniła, że bycie gwiazdą nie musi kłócić się z byciem autentycznym człowiekiem. Pozostawiła po sobie lekcję o tym, że największym luksusem w życiu nie są drogie ubrania, ale spokój ducha. I to właśnie ten spokój, paradoksalnie, jest dziś najtrudniejszy do odnalezienia po jej stracie. 

To nie był zwykły pogrzeb celebrytki, o którym zapomina się wraz z zamknięciem karty w przeglądarce. Pożegnanie Agnieszki Maciąg na warszawskich Powązkach miało w sobie coś, co kazało się zatrzymać nawet tym, którzy jej „duchowej drogi” nie kupowali. Zamiast czerni i ciężkiej atmosfery, w kościele dominowała biel i jasne kolory. To był konkretny sygnał: żegnamy kogoś, kto wierzył, że śmierć to tylko kolejny etap, a nie definitywny koniec. Uderzający był kontrast między dawnym wizerunkiem Agnieszki – tej z wybiegów w Paryżu czy Nowym Jorku – a prostotą tej ostatniej drogi. Kiedyś ikona luksusu, pod koniec życia stała się dla tysięcy Polek kimś w rodzaju duchowej przewodniczki. Na pogrzebie widać było, że ta przemiana nie była marketingowym chwytem. Robert Smereczyński, jej mąż, żegnał ją słowami pełnymi spokoju, co w takich momentach zdarza się rzadko. Nie było tam histerii, była za to głęboka wdzięczność.

Przy trumnie pojawiły się białe róże, a w tłumie można było dostrzec twarze znane z pierwszych stron gazet, m.in. Monikę Olejnik czy Joannę Przetakiewicz. Jednak to nie obecność gwiazd definiowała ten dzień. Najmocniej wybrzmiał fakt, że Maciąg do końca pozostała wierna swojej filozofii „świetlistego życia”. Nawet jej nekrolog, zamiast tradycyjnych formułek, zawierał prośbę o brak smutku i uśmiech. Można się spierać o jej poradniki czy podejście do medycyny, ale trudno odmówić jej jednego: odeszła na własnych warunkach. Pokazała, że pogrzeb może być manifestacją życia, a nie tylko rozpaczy. Zostawiła po sobie pustkę, którą trudno będzie zapełnić kolejnym „influencerom od szczęścia”, bo ona w to, co mówiła, po prostu wierzyła.

Jednak wygląda na to, że nie wszyscy postanowili w spokoju przejść do dalszego życia.

Śmierć Agnieszki Maciąg to jedna z tych wiadomości, które zatrzymują na chwilę pędzący świat. Trudno uwierzyć, że kobieta, która przez lata była symbolem spokoju, zdrowia i duchowej równowagi, odeszła tak nagle. 15 grudnia w Warszawie odbyło się jej ostatnie pożegnanie, a media społecznościowe zalała fala wspomnień. Jednak obok cichej żałoby, jak to zwykle bywa w sieci, szybko wybuchło spore zamieszanie.

Wszystko zaczęło się od poruszającego wpisu męża modelki, Roberta Wolańskiego. Fotograf opublikował w sieci kilka słów, które były osobistym hołdem dla ich wspólnego życia. To była prywatna, bolesna chwila wystawiona na widok publiczny. I tutaj do akcji wkroczyła Iwona Węgrowska. Celebrytka udostępniła artykuł na ten temat, ale zamiast poprzestać na kondolencjach, dodała komentarz pełen złości.

Serio? My Agę kochamy i wspominamy pięknie, najpiękniej jak się da. Zawsze będziemy o niej pamiętać. Robert znajdź swój sposób, by o tobie pamiętano. Proszę, nie żeruj na tej pięknej istocie. Niech spoczywa w spokoju. Pozwól nam przeżyć żałobę., – napisała na Instagramie.