NFL
Fani i rodzina pożegnali Ozzy’ego Osbourne’a w poruszającej ceremonii pełnej symboli, łez i muzyki. Żona artysty, wspierana przez dzieci, ze nie kryła wzruszenia
30 lipca 2025 roku Birmingham pożegnało Ozzy’ego Osbourne’a w poruszającej ceremonii pełnej symboli, łez i muzyki. Trumna legendy metalu sunęła przez miasto w rytmie orkiestry dętej, a Sharon Osbourne, wspierana przez dzieci, ze wzruszeniem dziękowała fanom za miłość i pamięć.
Uroczystości pogrzebowe Ozzy’ego Osbourne’a odbyły się 30 lipca 2025 roku w Birmingham. Tłumy fanów żegnały legendę metalu. Sharon Osbourne, ze łzami w oczach dziękowała fanom za miłość, którą przez lata darzono jej męża. Nie potrafiła ukryć emocji.
Emocjonalne pożegnanie Sharon Osbourne z mężem
W centrum Birmingham czas na chwilę się zatrzymał. Miasto, które dało światu jedną z największych ikon metalu, dziś płakało wraz z rodziną Ozzy’ego Osbourne’a. Uroczystości pogrzebowe wokalisty, który na zawsze zmienił oblicze muzyki, zamieniły się w pełen emocji marsz pamięci – spokojny, przejmujący, prawdziwy. Dokładnie o godzinie 14:00 czasu polskiego ruszył kondukt z trumną Ozzy’ego Osbourne’a, przemierzając centralne ulice miasta. Trasa poprowadziła aż do ławki upamiętniającej Black Sabbath — miejsca szczególnego, które na zawsze splata historię zespołu z miastem, w którym wszystko się zaczęło.
Karawan, w którym spoczywała trumna przykryta różowymi kwiatami w imię „OZZY”, sunął powoli Boat Street. Tysiące ludzi zgromadzonych na ulicach żegnało artystę. “Chcemy oddać ostatni hołd jednej z największych żyjących legend Birmingham”, mówił Zafar Iqbal, burmistrz Birmingham. Uroczystościom towarzyszył niezwykły akcent muzyczny — kwintet Bostin’ Bras grający na instrumentach dętych.
Black Sabbath Bridge zamienił się w miejsce cichej żałoby i wspólnej pamięci. To właśnie tam, wśród tysięcy pozostawionych kwiatów i osobistych pamiątek, rodzina Ozzy’ego Osbourne’a zatrzymała się, by oddać mu hołd. Symboliczna ławka – dziś ukryta pod warstwą rysunków, zdjęć i wiadomości od fanów – stała się sercem pożegnania, w którym wzruszenie mówiło więcej niż słowa