Dramatyczne doniesienia

Poorstacy urodzony 15 marca 1999 roku w Palm Beach na Florydzie jako Carlito Milfort, zasłynął jako artysta wykraczający poza standardowe ramy jednego gatunku muzycznego. Jego twórczość łączyła elementy emo-rapu, punk-rocka oraz wpływy cięższych odmian muzyki, takich jak metal czy post-hardcore, tworząc mieszankę stylistyczną wyróżniającą się na tle innych młodych twórców wywodzących się z nurtu internetowego rapu alternatywnego.

Artysta nagrał w trakcie swojej kariery dwa albumy studyjne oraz dwie EP-ki, których brzmienie charakteryzowało się intensywnością emocjonalną oraz surowością przekazu. Utwory te znajdowały odbiorców szczególnie wśród młodych słuchaczy, często poszukujących muzyki wyrażającej stany emocjonalne i doświadczenia odmienne od dominującego nurtu komercyjnego hip-hopu.

Poorstacy współpracował z wieloma artystami, spośród których jednym z najbardziej rozpoznawalnych nazwisk jest amerykański perkusista Travis Barker. Wspólne utwory, takie jak „Choose Life” czy „Nothing Left”, zwróciły uwagę odbiorców i krytyków na jego zdolność do płynnego łączenia gatunków i wyrażania treści w sposób bezpośredni, ale nie krzykliwy. Kariera Poorstacyego była również zauważona poza środowiskiem czysto hip-hopowym — artysta miał swój udział w ścieżce dźwiękowej do filmu „Bill & Ted Face the Music”. Soundtrack, na którym znalazła się jego twórczość, był nominowany do nagrody Grammy, co potwierdziło rosnący status muzyka jako artysty o zasięgu i znaczeniu wykraczającym poza pojedynczą scenę gatunkową

Informacja o śmierci rapera ujawniona została po wydarzeniach, które rozegrały się podczas pobytu artysty w hotelu w Boca Raton na Florydzie. W godzinach porannych służby medyczne zostały wezwane do jednego z pokoi hotelowych, gdzie Carlito Junior Milfort, znany szerzej jako Poorstacy, miał nagle stracić przytomność. Został on w trybie pilnym przetransportowany do miejscowego szpitala, jako jedyna osoba poszkodowana w zgłaszanym incydencie. Pomimo podjętych działań medycznych, życia artysty nie udało się uratować. Zgon został oficjalnie potwierdzony przez odpowiednie służby w hrabstwie Palm Beach. 

W komunikatach organów śledczych wskazano jedynie, iż przyczyna śmierci określana jest wstępnie jako „incydent”, bez dalszej kwalifikacji medycznej czy kryminalistycznej. 

Trwa procedura ustalania okoliczności oraz ewentualnych czynników, które mogły przyczynić się do tragedii. W przestrzeni publicznej w naturalny sposób pojawiły się rozmaite spekulacje, w tym dotyczące możliwego samobójstwa, jednak na ten moment żadna z teorii nie została potwierdzona przez organy śledcze ani rodzinę artysty. Oficjalne stanowisko pozostaje takie, że przyczyna śmierci nie została jeszcze publicznie określona, a wszelkie komentarze pozostają w sferze domniemań. 

Poorstacy, choć działał stosunkowo krótko, wyróżniał się jako głos nowego pokolenia, które przestało wierzyć w podziały gatunkowe. Jego muzyka trafiała do tych, którzy nie szukali taniej rozrywki, ale autentyczności — mieszanki emocji, buntowniczej energii i szczerego bólu. Szybki wzrost popularności, współprace z uznanymi artystami, umiejętność łączenia stylów — wszystko to wskazywało, że Poorstacy miał przed sobą realną szansę na zbudowanie trwałej, rozpoznawalnej kariery, być może znacznie dłuższej niż kilka lat aktywności.

Po jego śmierci komentarze od fanów i kolegów z branży podkreślały, że to nie tylko strata artysty, ale człowieka, który potrafił dotrzeć do serc i umysłów wielu. 

To naprawdę boli. Zawsze będę pamiętać „Hills Have Eyes” jako ścieżkę dźwiękową mojej pierwszej randki z chłopakiem pięć lat temu. Najpiękniejsza noc w moim życiu 🙁 Na pewno zagram ją kiedyś na naszym ślubie. Spoczywaj w pokoju, stary
Twoja muzyka bardzo mi pomogła. Przykro mi, że nie udało Ci się uzyskać tej pomocy.
Sprawdź, co u Twoich przyjaciół, nigdy nie wiadomo, kiedy będzie to ostatni raz
Kolejny niesamowity artysta odszedł
Spoczywaj w pokoju, bracie
Twoja muzyka towarzyszyła mi w walce z poważnym uzależnieniem na początku 2020 roku. Smutno mi, że odszedłeś, ale zawsze będę wdzięczny za Twoją muzykę ️
Kocham cię tak bardzo, stary, wciąż nie mogę w to uwierzyć, tak bardzo chcę do ciebie zadzwonić.
Wspominano o jego niepowtarzalnej wrażliwości, odwadze w eksperymentowaniu z brzmieniem i umiejętności wyrażania w muzyce tego, co często pozostaje niewypowiedziane. To właśnie, być może bardziej niż jakikolwiek hit, stanowi jego prawdziwą spuściznę.