Agata Młynarska bardzo cierpi. Informacje o stanie zdrowia gwiazdy Czytaj więcej:

Dziennikarka nie owija w bawełnę, opisując swoje dolegliwości. Przyznaje, że nawet podczas udzielania wywiadu, stojąc w pozornie komfortowej pozycji, odczuwa ból wszystkich stawów. Kluczem do normalności stała się dla niej akceptacja tego stanu, a nie daremne oczekiwanie na jego ustąpienie. „Nauczyłam się z tym bólem żyć. Jest na tyle akceptowalny, że jestem w stanie funkcjonować” – mówi z pewną dozą rezygnacji, ale i determinacji.

Podkreśla jednak, że pomimo dobrego leczenia, nie ma złudzeń co do przyszłości. Wie, że nie obudzi się któregoś ranka całkowicie zdrowa. Ta świadomość wymaga stałego zarządzania energią i uważności na sygnały wysyłane przez organizm. Jej życie to nieustanny balans między aktywnością zawodową a fizycznymi ograniczeniami, które choroby nakładają na jej ciało.

Młynarska zdradza jeszcze jeden, mniej oczywisty aspekt swoich chorób. Wspomina o nadwrażliwości na zewnętrzne bodźce, która często towarzyszy osobom z autoagresywnymi schorzeniami. „Bardzo często jest tak, że chociaż mogę funkcjonować, to irytuje mnie mocne światło, kolory, szum, mnóstwo bodźców” – przyznaje. W środowisku pełnym błysków fleszy, gwaru i intensywnych kolorów, w jakim pracuje, stanowi to dodatkowe wyzwanie.

Paradoksalnie, to właśnie praca przed kamerą staje się jej antidotum i źródłem siły. Mimo dyskomfortu, emocje i satysfakcja, jakie czerpie z dziennikarstwa, pozwalają jej przekraczać granice bólu. „Nie cierpię tego, ale tak bardzo kocham moją pracę i kamera wywołuje we mnie tak pozytywne emocje, że jestem w stanie to przetrzymać” – wyznaje. To świadectwo potężnej siły pasji, która może stać się motorem napędzającym nawet w najtrudniejszych chwilach.

W innym wystąpieniu, w programie „Pytanie na śniadanie”, Młynarska wspomniała o długiej i wyboistej drodze, jaką przeszła, zanim usłyszała prawidłową diagnozę. „Chodziłam do różnych ortopedów, nie wiedziałam, co się ze mną dzieje, coraz gorzej się poruszałam” – opowiadała, podkreślając powszechny problem osób z chorobami rzadkimi i autoimmunologicznymi, które latami błądzą po gabinetach lekarskich.

Swoim doświadczeniem dzieli się, aby dać nadzieję innym. Jej przesłanie jest jasne i pełne wsparcia. „Łączę się w bólu ze wszystkimi ludźmi, którzy cierpią. I muszę wam powiedzieć – to się da zrobić, żeby nie bolało” – apeluje. To nie pusty optymizm, a raczej zachęta do szukania odpowiedniej pomocy, właściwego leczenia i metod zarządzania bólem, które mogą znacząco poprawić jakość życia.

Historia Agaty Młynarskiej to opowieść o odporności, akceptacji i godności w chorobie. Pokazuje, że życie z przewlekłym bólem nie musi oznaczać rezygnacji z siebie, marzeń i zawodowej realizacji. Jej otwartość rozbija tabu i daje głos milionom osób, których cierpienie jest niewidoczne dla świata, ale bardzo realne dla nich samych. To lekcja empatii i zrozumienia, że za każdym uśmiechem może kryć się walka, o której nikt nie wie.