NFL
Były partner mówi o Marinie Łuczenko-Szczęsnej z czułością. Te słowa są bardzo wymowne…
Marina Łuczenko i Wojciech Łozowski poznali się w 2008 roku w programie „Taniec z gwiazdami”. Ich związek trwał blisko dwa lata. Po latach Łozowski wciąż wspomina Marinę z ciepłem, podkreślając jej styl i osobowość.
Ich historia zaczęła się na parkiecie „Tańca z gwiazdami”, ale to, co wydarzyło się później, miało dla nich dużo większe znaczenie. Marina Łuczenko i Wojciech Łozowski byli jedną z najpiękniejszych par show-biznesu. Choć ich miłość nie przetrwała próby czasu, do dziś słychać o niej echa… zwłaszcza w słowach Łozo, który wspomina Marinę z niezwykłą czułością.
Taniec, który zmienił wszystko
To był rok 2008. Ona – młoda, charyzmatyczna wokalistka, on – frontman zespołu Afromental. Ich spotkanie na planie „Tańca z gwiazdami” było jak z filmu – energia, porozumienie i iskrzenie, które trudno było przeoczyć. Marina i Łozo od razu przypadli sobie do gustu, a wspólnie spędzone tygodnie na treningach tylko umocniły ich relację. Program zakończyli z różnym wynikiem – Marina na 10. miejscu, Łozo na 6. – ale ich serca już wtedy biły jednym rytmem.
Choć byli rozpoznawalni i wzbudzali ogromne zainteresowanie mediów, nie eksponowali swojej relacji. Starali się budować związek w cieniu fleszy, chroniąc go przed opinią publiczną. Marina z sentymentem wspominała tamten czas, ale nie ukrywała, że zakończenie tej relacji pozostawiło w niej ślad: „Zakochaliśmy się w sobie na maksa. Jego pasją też jest muzyka. Myślałam, że będziemy się wzajemnie wspierać i rozumieć. Nie udało się. Zawiodłam się” mówiła dla Party.
Związek zakończył się po niespełna dwóch latach. Jednak czas, jak się okazuje, nie zatarł wspomnień. Wręcz przeciwnie – Wojciech Łozowski nie kryje, że Marina nadal ma szczególne miejsce w jego pamięci. „”Ciągle, po tych paru latach, lubię rzucić na nią okiem i to się pewnie nigdy nie zmieni. Zdecydowanie lubię styl Mariny. Mara zawsze ubiera się tak, że zwracam na to uwagę. Szuka, kombinuje i to jest fajne” — mówił z uśmiechem w “Na Językach”. W jego słowach słychać nie tylko nostalgię, ale też ogromny szacunek i czułość.