Odszedł wybitny pianista, kompozytor i aranżer, którego twórczość odcisnęła niezatarte piętno na polskiej muzyce i filmie. O jego śmierci poinformowała aktorka Joanna Trzepiecińska. _____

Dziś media obiegły smutne wieści ze świata kultury. W wieku 84 lat zmarł Jerzy Derfel — wybitny pianista, kompozytor i aranżer, którego twórczość odcisnęła niezatarte piętno na polskiej muzyce i filmie. O jego śmierci poinformowała aktorka Joanna Trzepiecińska.

Jerzy Derfel to nazwisko, które zapisało się złotymi zgłoskami w historii polskiej kultury. Publiczność zna go przede wszystkim jako twórcę muzyki do kultowego filmu „Miś”, a także musicalu „Boso, ale w ostrogach”. Ale jego dorobek był znacznie większy — pisał utwory do tekstów legendarnych autorów, takich jak Jonasz Kofta, Ireneusz Iredyński, Agnieszka Osiecka i Jeremi Przybora.

Jerzy Derfel nie żyje. Artysta, który tworzył dla legend polskiej sceny
Muzyka Jerzego Derfla była wykonywana przez najwybitniejsze postaci polskiej sceny muzycznej. Współpracował z Wojciechem Młynarskim, Ireną Santor, Haliną Kunicką, Ewą Dałkowską, Alicją Majewską, Jerzym Połomskim, Danutą Rinn, Reną Rolską, Teresą Tutinas, Mieczysławem Wojnickim. Jego piosenki śpiewali również Ewa Bem, Magda Umer, Artur Barciś i Joanna Trzepiecińska, która wykonała utwór „Truskawki w Milanówku”.

Jerzy Derfel skomponował muzykę do wielu znanych produkcji. Wśród nich znalazły się nie tylko „Miś” czy „Boso, ale w ostrogach”, ale również musical „Wesołego powszedniego dnia”, „Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca”, filmy „Rozmowy przy wycinaniu lasu”, „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz” oraz serial „Droga”.

Jerzy Derfel urodził się 9 stycznia 1941 r. w Lidzie. Był absolwentem Podstawowej Szkoły Muzycznej i Liceum Muzycznego w klasie fortepianu w Sopocie. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie uczył się u Ryszarda Baksta. Już w czasie nauki średniej, w 1958 r., założył zespół jazzowy „Flamingo”, w którym grał na kornecie do 1962 r. Grupa wystąpiła m.in. na Jazz Jamboree ’61 w Warszawie.

W tamtym czasie artysta współpracował również z „Teatrzykiem Rąk Co To”, z którym koncertował w krajach Beneluksu i Skandynawii. W 1962 r. przeprowadził się do Warszawy, gdzie kontynuował działalność muzyczną. Wraz z Maciejem Małeckim stworzył duet fortepianowy, który prezentował klasykę muzyczną w Polsce, NRD i Wielkiej Brytanii.

Współpracował z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną w Warszawie, a także Studenckim Teatrem Satyry. Przełomem była kompozycja „Bywają takie dni” do słów Ireneusza Iredyńskiego, która w 1975 r. przyniosła Alicji Majewskiej zwycięstwo w koncercie „Debiuty” na Festiwalu w Opolu.

Po ukończeniu studiów Jerzy Derfel poświęcił się pracy kompozytorskiej i akompaniatorskiej. Zawsze stawiał na artystyczną jakość i emocjonalną głębię swoich utworów

Dorobek Jerzego Derfla został wielokrotnie doceniony. W 1988 r. otrzymał laur „Solidarności” wspólnie z Wojciechem Młynarskim za program „Róbmy swoje”. Był laureatem Grand Prix KFPP w Opolu w 1975 r. za „Bywają takie dni”, a w 2012 r. nagrodzono go tam za całokształt twórczości.

Został również uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2004) oraz Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005).

Jerzy Derfel odszedł, ale jego muzyka zostaje z nami. Jego dźwięki, teksty, które zyskały nowe życie dzięki jego talentowi, i niezwykła wrażliwość artystyczna na zawsze wpisują się w historię polskiej kultury.